تاثیر القای تتراپلوییدی بر تخم گشایی، بازماندگی، شاخص‌های رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه قزل‌آلای‌رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss)

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر القای تتراپلوییدی در قزل‌آلای ‌رنگین‌کمان بر بازماندگی، رشد، ویژگی‌های لاشه و همچنین ترکیب اسید‌های چرب عضله می‌باشد. برای این کار از 8 مولد ماده با میانگین وزن 246±1600 گرم و 6 مولد نر با میانگین وزن 186±1393 گرم که از نظر سنی 4 ساله بودند استفاده شد. شوک دمایی 65 ساعت-درجه بعد از لقاح و به مدت 10 دقیقه و با دمای 28 درجه سانتی‌گراد اعمال شد. نتایج نشان داد درصد القای تتراپلوییدی به صورت میانگین 2±21/68 بود که با اندازه‌گیری گلبول‌های قرمز مشخص شد. نرخ بازماندگی از مرحله لقاح تا چشم‌زدگی در گروه تحت شوک دیر‌هنگام برای القای تتراپلوییدی 20/1±33/67 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 59/1±12/92 به طور معناداری کاهش یافت (05/0 > p). بازماندگی در مرحله چشم‌زدگی تا تخم‌گشایی در گروه تحت شوک 33/1±33/55 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 45/0±10/98 به طور معناداری کاهش یافت (05/0 > p) از نظر شاخص‌های رشد نظیر وزن نهایی و افزایش وزن در انتهای دوره آزمایش یعنی 38 روز بعد از شروع تغذیه فعال گروه تحت شوک به طور معناداری بهتر از گروه دیپلویید بود (05/0 > p). ترکیب بیوشیمیایی لاشه از نظر میزان پروتئین، چربی و رطوبت بین دو گروه تفاوت داشت (05/0 > p) نتایج این پژوهش نشان داد که در اثر شوک دیر‌هنگام القای تتراپلوییدی میزان بازماندگی در مراحل اولیه تکامل ماهی کاهش می‌یابد و همچنین میزان اسیدهای چرب اشباع کاهش می‌یابد.